Decyzje konklawe mają być wyrazem woli Ducha świętego. Lecz ten Duch działa poprzez ludzi, którzy są, jacy są, czyli cechuje ich czasem cnota a czasem ludzki brak doskonałości.
Nie jest grzechem zastanawiać się kim może być następny Papież wybrany podczas konklawe w 2013 roku.
150 lat temu wybuchło Powstanie Styczniowe - największy zryw niepodległościowy Polaków. Przez blisko 2 lata słabo uzbrojone oddziały patryzanckie nękały armię carską dobrze wyposażoną i znacznie liczniejszą. Nadzieje, że Polska odzysk niepodległość okazały się nierealne. Nie wystarczyła bezgraniczna miłość do Ojczyzny i poświęcenie dla narodowej sprawy na polu walki. Nadzieje, że państwa Europy Zachodniej nie zostawia nas samych okazały się - nie po raz pierwszy i nie po raz ostatni - płonne.Cena za morzenia o wolności była wielka: tysiące poległych i tysiące zesłanych na Sybir, utrata resztek autonomii przez Kongresówkę i w następstwie dziesiątki lat rusyfikacji społeczeństwa.
Wtedy właśnie zrodziła się legenda powstania, którą karmiły się następne pokolenia.Dała ona siłę tym, którzy wiele lat potem podjęli trud walki o wolność i niezawisłość kraju - na szczęście dla nas skutecznie. To właśnie kult weteranów 1863 roku i legenda powstania budowały patriotyzm społeczeństwa w okresie międzywojennym, najcenniejszy kapitał w kraju otoczonym wrogami i jeszcze słaby po 123 latach niewoli.
Ma powstanie i ursusowski epizod. W tradycji rodziny Hassów - mieszkających w Skoroszach od połowy XIX wieku, przetrwała informacja, że przed zabytkową kapliczką przy ul. Dzieci Warszawy zebrali się powstańcy, aby napaść na dyliżans przejeżdzający przez pobliską Salomee.
Na naszych zdjęciach: "Bój" Artura Grottgera na podkolorowanej pocztówce wydanej w Galicji w 1913 r. z okazji 50. rocznicy powstania i zabytkowa kapliczka przy ul. Dzieci Warszawy w zimowej krasie.
Zainicjowana ostatnio dyskusja wokół kwestii wejścia Polski do strefy euro obrasta niedojrzałą a czasami wręcz śmieszną argumentacją w rodzaju „musimy wskoczyć do tego pociągu, bo odjedzie bez nas”, albo że „musimy wejść by siedzieć przy tym stole i współdecydować…”. Jak widzę, jaka jest jakość dyskusji nad żywotnymi dla Polaków sprawami w polskim parlamencie, gdzie liczne rozsądne propozycje poprawek do ustaw - rzucane przecież zarówno z prawej jak i z lewej strony, są skrupulatnie, bez żadnej merytorycznej dyskusji odrzucane przez koalicyjną większość - to mam jednak wątpliwości co naszych szans na współdecydowanie, a były prezydent Francji przywracał nas już kiedyś do porządku jasnymi i czytelnymi słowami, byśmy siedzieli cicho. Siedzieć przy tym stole i być cicho? – No to ja dziękuję.
"Artykuł pochodzi z portalu mysl24.pl. Autor jest członkiem KDMP"
dr Marian Szołucha "Wybory, wybory, wybory ..."
Na przestrzeni ostatnich tygodni mogliśmy śledzić przebieg i wyniki wyborów w kilkunastu krajach, w tym u wszystkich bez wyjątku naszych wschodnich sąsiadów. Czy wynika z nich cokolwiek istotnego dla Polski i dla relacji międzynarodowych w naszym regionie? Chyba tylko jedno.
Wywiad z Panem Stanisławem Skoczkiem Nadany na falach węgierskiej rozgłośni katolickiej Św. Stefana
(tłumaczenie z języka węgierskiego)
Audycja pt. ‘Ojciec Tadeusz Rydzyk a sprawa węgierska’ nadana dnia 22 października 2012 na falach węgierskiego katolickiego radia Św. Stefana to wywiad przeprowadzony przez Redaktora Andrása Molnára ze Stanisławem Skoczkiem
Molnár András: Naszym dzisiejszym gościem jest Pan Stanisław Skoczek znany niezależny analityk społeczno – ekonomicznym specjalizującym się w problematyce Węgier, Polski i Szwecji. Absolwent warszawskiego SGH, biegle władający czterema językami obcymi.
Carl von Clausewitz, autor podręcznika „O wojnie” tak pisał o Polakach: „…ich nikczemne obyczaje państwowe i niezmierzona lekkomyślność szły ręka w rękę i w ten sposób pędzili w przepaść”, a Aleksander hrabia Fredro „…nie pomoże męstwo, gdzie przezorność mała, samobójcze skłonności Polska ma i miała”.
Wniosek nasuwa się sam. Największym zagrożeniem dla własnego bezpieczeństwa jest własna słabość wynikająca często z błędnego przeświadczenia, że nikt nam nie zagraża, wszyscy dobrze życzą, a my możemy być beztroscy i szczęśliwi. Mało tego. Nic bardziej nie zachęca do zmiany status quo w polityce międzynarodowej niż brak troski o bezpieczeństwo, bezbronność, uzależnienie gospodarcze i militarne od innych państw.
| 
| 
